สมัยฉิน (221-220 ปีก่อนคริสต์ศักราช) เสื้อผ้าเสื้อผ้าชุดจีนสมัยฉินได้รับอิทธิพลจากแนวคิดอิ๋นหยางความเท่าเทียมของทุกสิ่งทุกอย่าง กฎแห่งความเท่าเทียมกันของธรรมชาติ) เนื่องมาจากยุคสมัยฉินค่อนข้างจะสั้น ดังนั้นสีของเสื้อจะเป็นการผสานระหว่างสีเสื้อผ้าที่ฉินซีฮ่องเต้เป็นผู้กำหนดและสีเสื้อผ้าตามเยี่ยงอย่างจารีตของยุคจ้านกั๋ว
เสื้อผ้าผู้ชายสมัยฉินเป็นลักษณะเสื้อคลุมยาว ฉินซีฮ่องเต้ได้กำหนดให้ใช้สีดำเป็นหลักในการตัดเย็บสำหรับเสื้อผ้าแบบแผน โดยเชื่อว่าสีดำเป็นสีที่คู่ควรแก่การได้รับความเคารพ ข้าราชการยศระดับ 3 ขึ้นไปให้ใช้สีเขียวประกอบในการตัดเย็บ ประชาชนทั่วไปใช้สีขาวประกอบในการตัดเย็บ เสื้อผ้าผู้หญิง ฉินซีฮ่องเต้ไม่ได้มีการบัญญัติสีในการตัดเย็บเนื่องจากท่านประทับใจสีสันความสวยงามของเสื้อผ้าที่นางสนมในวังใส่ จึงเน้นเสื้อผ้าที่มีสีสันสวยงาม สีฉูดฉาด
สมัยฮั่น (202 ปีก่อนคริสตศักราช – ค.ศ. 8) เสื้อผ้าสมัยฮั่น จะมีอยู่ เสื้อคลุมยาว เสื้อลำลองแบบสั้น เสื้อนวมสั้น กระโปรง (ผู้หญิง) และ กางเกง (ผู้ชาย) ในยุคนี้ผ้าที่มีลักษณะการถักทอได้รับความชื่นชอบมากมาย ฉะนั้น คนที่มีเงินในยุคนั้นจะใส่เสื้อผ้าที่ทำจากผ้าแพรต่วน ซึ่งมีความสวยงามมาก โดยกลางๆผู้ชาย จะสวมเสื้อสั้น กางเกงขายาว และหากฐานะยากจน จะสวมเสื้อแขนสั้นที่ตัดเย็บด้วยผ้าหยาบ ในส่วนของผู้หญิงในสมัยฮั่นเสื้อผ้ามีตั้งแต่เป็นลักษณะเสื้อและกระโปรงต่อกัน (กี่เพ่า) และแยกเสื้อกระโปรงเป็น 2 ชิ้น กระโปรงจะมีจิตรหลากหลายมาก กระโปรงที่มีชื่อเสียงออกจะตายในสมัยนั้น คือ “กระโปรงลายเทพสถิตย์ ”ระดับชั้นของข้าราชการในสมัยฮั่น จะมีหมวกและสายประดับยศเป็นสัญลักษณ์ในการแบ่งชั้นของขุนนาง ซึ่งสมัยนั้น ฐานะอัครเสนาบดีเป็นขุนนางตำแหน่งสูงสุด